پرنسس هستی

دختر مامان شیطونکم وقتی از شهرمون خداحافظی کردیم و اومدیم یه شهر دیگه شاید میون خنده های تو شاید میون بیخیالی هات و شیطنت هات متوجه نشدی که داری پا به جایی میزاری که از عزیزات دوری از کسایی که بهشون وابسته ای آره تو رو دور کردیم از دلبستگی هات از مامانی فرشته و دایی کوچولو وخاله از بابایی و موتور و بستنی خریدنای هرروزه از اون همه دد رفتن و بازی هات دور شدی و حالا صبح تا شب اگه مامان تنبلت حال داشته باشه ببردت بیرون که هورایی   اگه حال نداشته باشه باید تو این چار دیواری نق نق کنی و حوصلت سر بره ... بستنی و شکلات و پارکم خیلی که سرگرمت کنه نیم ساعته.... بقیه اش نگاه منتظر توئه به در و تلفن ... شاید یکی بیاد ... الهی بمی...